Ağaçlarla kaplı bir köy Hayal edin - Veli Beyazgül
Ağaçlarla kaplı bir köy Hayal edin
Yazar: Veli Beyazgül |
Tarih: 18 / 04 / 2012
HAYAL EDİN!
Caddeden (Yani su deposundan) köye girene kadar yüzlerce ağaç arasından geçerek köye girdiğinizi hayal eder misiniz bir an için !!O ağaçların büyüdüğünü, gölgelerinin insanları güneşten, gövdelerinin yolları fırtınalardan koruduğunu düşünün!
Yazın "Beri"ye giden Berivanların nefeslenmek için bu ağaçların altında insan yüreğini ısıtacak neşeli bir sohbete daldıklarını hayal edin...
Ya da düşünün ki, yazın sıcaklarından bunalmışsınız; eşinizi, dostunuzu, ailenizi veya arkadaşlarınızı alıp pikniğe gitmek istiyorsunuz. Ya da olmadı , tek başınıza kalmak istiyorsunuz, köyde geçtiğiniz bütün yolların kenarı ağaç dolu...
Yürümeye devam ediyorsunuz, okul bahçesi eski ihtişamlı günlerinden bile daha yeşil...
tağa qeregveciden (Tağa Raştî'den) geçiyor yolunuz, bahçeler hala kesintisiz!.
Top sahasının oradan yürüyorsunuz, sahanın dört bir yanında onlarca ağaç gökyüzüne uzanmış..sahanın yanında birkaç ufak oyun alanı daha var... çocuklarda bir koşturmaca, az evvel okul bahçesinde sallancak' ta sallanan çocukları hatırlıyorsunuz.
Gençlerin bazıları voleybol'a merak sarmış, top sahasının yanında kendi oyunlarına dalmışlar..selam veriyorsunuz..içiniz açılıyor!
Yürüyorsunuz!
Artık buralarda eski verimsizlikten eser kalmamış, tüm yamaçlar çam, meyve ve çınar ağaçlarıyla kaplanmış... bazı yerlerde akasyalar da var!
Ağaçları ilkbahar ve yaz aylarında hayvanlardan korumuş köylüler el birliğiyle!
Çocuklar da kırmamış hiç birini!
köydeki sulama kanalları her yamaca kadar uzanmış!
"Tel örgüsü" olarak bilinen yer, artık meyve bahçesi...
Şimdi yürüdüğünüz dere yolu o kadar güzel ki!
Tam Germık tepesindesiniz, aşağıdan püfür-püfür bir yel vuruyor yüzünüze! Ağaçlara konan serçeler cıvıl-cıvıl ötüyor!
Köylüler yine el birliği yapmış ve buraya tamamen ağaç ve benzeri doğal malzemeyi değerlendirerek masalar, sandalyeler uzun oturaklar koymuşlar! Haziranda çiçek de ekilmiş...
Geçip oturuyorsunuz masalardan birine, veya canınız isterse yeşilliğe uzanıp sırtınızı ağaca da yaslayabilirsiniz!
Dalıp gittiğiniz derenin suyu kıvrımlarla büküle-büküle akıp geliyor derin bir huzurla!
içinizi kaplayan o duyguyu anlatabilmek imkansız!
Az ötenizdeki masalardan birinde evden termosuyla çay getirmiş komşularınızın sesiyle kendinize geliyorsunuz...
İkram edilen çayı yudumlarken buraları ne kadar sevdiğinizi, ve bu olumlu değişimin insanların dayanışması ve sevgi birliği sayesinde gerçekleştiğini anımsıyorsunuz...
Sonra yandan başkaları sesleniyor,acıktıysanız buyurun, balık var mangalda!... burnunuza gelen kokuyla acıktığınızı hissediyorsunuz! Her şey öylesine güzel ki! evet düşünün dostlar...
Belki de ziyarete gitmek istediniz, ziyarete ve tabi mezarlığa giden tüm yollar artık eskisinden çok farklı! yeşilin değişik tonlarındaki ağaçlar bu tepelere hayat vermiş! bir zamanlar hayvancılığa saplanıp kalan köylülerin sorgulamayı ve araştırmayı hayatlarına yerleştiren TATAN KÜLTÜR EVİ’ ndeki seminerden sonraki tartışmalar sonucunda kooperatif kurduklarını organik tarıma yöneldiklerini, hayvan sürülerinin ezdiği çayırlar yerine artık yılda birkaç kez ürün alınan meyve ve sebze bahçelerinin yerleştiğini, arazilere çekilen dikenli tellerin bir çoğunun iyileşen komşuluk ilişkileri sayesinde kaldırıldığını bir kısmının ise küçük parçaları, aile arazilerini, birbirinden bölerek değil- yol kenarlarındaki bütün arazileri sahipsiz hayvanlardan korumak üzere birleştirildiğini ama dört bir yandaki kapılardan geçişin kolaylıkla sağlandığını - ] ve her şeyin artık çok iyiye gittiğini görüyorsunuz...
Nereye giderseniz gidin, ne yaparsanız yapın her yerde komşuluğun, aynı mekanı paylaşan insanların kardeşçe, yoldaşça, dostça, imece usulüyle yaptığı işlerin yeni bir sonucuyla karşılaşıyorsunuz hep!
Ve günü geldiğinde çocuklarınıza ya da torunlarınıza buraların “önceki” halini anlatıyorsunuz. İnanmıyor torunlarınız,
"yok be dede" /
"hayır anne,"
" Babaanne o kadar da değil!Buralar gerçekten öyle taşlık mıydı sadece?? bu çayırlar otlar biçildikten sonra sararıyor muydu? Koyunlar otlasın diye sulanan şu sahipsiz topraklara ağaç dikilmemiş miydi gerçekten?? Yani en önceleri herkes sadece kendi bahçesine mi bakarmış?.."
Hayal edin dostlar!hayal edin kardeşler!.Neden olmasın??
Her şey düş kurmakla başlamadı mı dünyada??
Veli Beyazgül
TATANIN SESİ
Not: Bu öykü 2005 yılında kaleme alınmıştır.
